مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
برای خـواندن اول یاد می‌گیرند الفبا را الفـبا یـافـتـم در متن قـرآن نام زهـرا را خدا از خلق عالم بیت زهرا بود مقصودش بنا کرد از اضافات گِلش، دنیا و عقبی را ستون خانه را تا عرش بالا بُرد و نادان‌ها بنـا کـردند پـای آن بنـا، دیـوار حاشا را چه می‌فهمد کسی این در برای شخص پیغمبر تداعی می‌کـند دروازۀ عـرش مـعـلا را اگر توحیدشان را با حضور قلب می‌خواندند نمی‌انداختند امروز پشت گوش «اسری» را اگر یکبار می‌خواندند کوثر را چه می‌دیدند؟ مـقـام حـضـرت زهـرا سـلام‌الله‌علیها را چه می‌بینم خدا! وا شد به جایی پای بعضی‌ها که بی‌رخصت محمد هم به آن نگذاشته پا را دری را با لگد وا می‌کنند اکنون که میکائیل از آن در می‌برد هر روز و هر شب رزق دنیا را اگر در بشکند شاید بفهمند اهل این کوچه که در یک تُنگ جا داده‌ست پیغمبر دو دریا را اگر بیرون بیاید از غلاف صبرِ حیدر، تیغ حریفی نیست بین جمعیت این مرد تنها را ولی مولا شدن تنها به تیغ و زورِ بازو نیست خدا این بار می‌خواهد بسنجد صبر مولا را نگردید ای جماعت! قبر زهرا را نمی‌یابید! علی در قلب مؤمن جای داده دُرّ یکتا را |